Сақыпқыранның жуўабы

Сана: 07.03.2017 11:00  |  Муаллиф: Светлана Жалменова  |  Рукн: Таржимонлик маҳорати  |  Ўқилди: 1676Шарҳ 0

Бир күни сақыпқыран Әмир Темурдан сорапты: «Сизиң әпиўайы бекликтен усындай уллы салтанат ийеси  дәрежесине жетиўиңизде не жәрдем берди?»
Уллы ҳүкимдар былай деп жуўап берди: «Мен ҳәрқандай жағдайда да үмитсизликке түспедим. Бул жағдайда мен қумырсқадан өрнек алдым. Бир күни душпанларымнан қашып, бир қарабаханаға жасырындым. 

Ҳәмме нәрседен үмитимди үзип, түскинликке түсип отырғанымда көзим жердеги  қандайда бир қумырсқаға түсти. Ол өзиниң денесине салыстырғанда еки есе келетуғын бир бийдай дәнин алып баратыр еди. Оның жолында ағаш қыйқымы ма яки кесек бөлекшеси ме бар еди. Қумырсқа болса оның үстинен асырылып өтиўге хәрекет етер, бирақ үстиндеги аўыр жүги жерге түсип кете берди. Бийдай дәни болса түсип дийўалдың түбине домалап кетти. Қумырсқа нийетинен қайтпады. Сол дәнниң изинен қайтадан барып, несийбесин алып шығып кетиўге тырысты.

Исенесиз бе, бул жағдай елиў мәртеден көп тәкирарланды. Ақыр соңында қумырсқа өз мақсетине еристи. Усы кишкене ғана жәнликтиң талапшаңлығын көрип, кеўлимде бир үмит пайда болды. Сөйтип мен өз – өзиме былай дедим: «неге енди усы бир қумырсқа шелли жигерим болмаса» Соннан кейин мақсетиме жетиспегенше ҳеш бир тосқынлықтан шоршынбадым.»

Өзбек тилинен
Светлана Жалменова
аўдармасы